આંધળી મા નો કાગળ

આંધળી મા નો કાગળ

અમૃત ભરેલું અંતર જેનું, સાગર જેવડું સત્,
પૂનમચંદ ના પાનિયા આગળ ડોશી લખાવેખત,
ગગોએનો મુંબઇ કામે;
ગીગુભાઇના ગજી નામે.

લખ્યકેમાડી ! પાંચ વરસમાં પ્હોંચી નથી એક પાઇ
કાગળની એક ચબરખી પણ, તને મળી નથી ભાઇ !
સમાચાર સાંભળીતારા,
રોવું મારે કેટલા દ્હાડા ?

ભાણાનો ભાણિયો લખે છે કે, ગગુ રોજ મને ભેળો થાય,
દન આખો જાય દાડિયું ખેંચવા રાતે હોટલ માં ખાય,
નિત નવાં લૂગડાં પ્હેરે
પાણી જેમ પઇસા વેરે.

હોટલ નું ઝાઝું ખાઇશ મા, રાખજે ખરચી-ખૂટ નું માપ,
દવાદારૂ ના દોકડા આપણે કાઢશું ક્યાંથી, બાપ !
કાયા તારી રાખજે રૂડી,
ગરીબની ઇજછે મૂડી.

ખોરડું વેચ્યું ને ખેતર વેચ્યું, કૂબામાં કર્યો છે વાસ,
જાર નો રોટલો જડે નહિ તે દી પીઉં છું એકલી છાશ,
તારે પકવાનનું ભાણું,
મારે નિત જાર નું ખાણું.

દેખતી તે દીદળણાં-પાણી કરતી ઠામેઠામ,
આંખ વિનાનાં આંધળાં ને હવે કોઇ ન આપે કામ,
તારે ગામ વીજળી દીવા,
મારે આંહીં અંધારાં પીવાં.

લિખિતંગ તારી આંધળી મા નાવાંચ જે ઝાઝા જુહાર
એકે રહ્યું નથી અંગ નું ઢાંકણ, ખૂટી છે કોઠી એજાર.
હવે નથી જીવવા આરો,
આવ્યો ભીખ માગવા વારો.